IJshaar, haarijs, "de baard van Koning Winter", is een vrij zeldzaam verschijnsel veroorzaakt door een trilzwam (rozeblauwig waskorstje, Exidiopsis effusa) in oud beuken- of eikenhout. Als het licht vriest en er is overdag wat dooi en een hoge luchtvochtigheid dan ontstaat er door deze zwam een soort van ijskristallen, haren van ijs, vandaar de naam ijshaar.
De zwam produceert vocht (en gassen) die onder druk door de porïen van het hout worden geperst en dan meteen bevriezen. Als het te koud is groeit de zwam niet, als het te warm is ontstaat er geen ijshaar.
Men vermoed dat de zwam ook nog eens een soort antivries middel produceert waardoor de ijskristallen niet verder samenklonteren. De haren van ijs kunnen soms wel 10.000 x langer zijn dan hun dikte. Het zijn extreem dunne haartjes. Als je ze aanraakt smelten ze.
Enkele associaties die ik heb met ijshaar:
"Ook al groei je op in een koude omgeving, als er iets in je borrelt, een levenskracht die naar buiten wil, dan kan er ook iets heel moois uitkomen. Dat zo iets moois zeldzaam en heel kwetsbaar is maakt het nog bijzonderder"
"Kwetsbaar is mooi"
"Als je het weet, dan zie je het"
"Al ben je van binnen aan het rotten, van buiten kun je nog stralen"
"Liever ijshaar, dan grijs haar"
"Koud is fijn"